این برنامه مدتی است پخش سری سوم آن آغاز شده و در 2 بخش به موسیقی ایران در دوره قاجار می‌پردازد. قسمت اول پخش موسیقی‌سازی یا آوازی است که همراه با تصاویری از خط و نقاشی استادان این هنرها همراه است و قسمت دوم برنامه به یاد بزرگان موسیقی اختصاص یافته است. در قسمت دوم، زندگی و سبک کار یک استاد موسیقی توسط کارشناسان یا شاگردان او مورد بررسی قرار می‌گیرد و نمونه‌ای از کارهایش نیز پخش می‌شود. از این نظر آوای ایرانی فرصت خوبی برای علاقه‌مندان موسیقی است که به وسیله آن اطلاعاتشان را درباره موسیقی یک دوره کامل کرده و با نظرات کارشناسان نیز آشنا شوند. همچنین فرصت خوبی برای کارشناسان موسیقی است تا دانسته هایشان را از طریق رسانه فراگیر تلویزیون در اختیار مردم قرار دهند.
محمدرضا جعفری، تهیه‌کننده آوای ایرانی درباره شکل گیری این برنامه می‌گوید: از سال 1376 پیگیری‌های اولیه این برنامه را آغاز کردیم اما به دلایلی مجوز ساخت آن در سال 81 صادر و پخش آن از سال 82 آغازشد که یکی از دلایل تأخیر در صدور مجوز و پخش برنامه این بود که می‌خواستیم از آقای محمدرضا شجریان به‌عنوان یکی از کارشناسان برنامه دعوت کنیم اما آن زمان ایشان مایل به همکاری با سازمان صداو سیما نبودند.
تاکنون 2 سری از برنامه آوای ایرانی پخش شده و سری سوم در حال پخش است. جعفری تفاوت سری جدید مجموعه آوای ایرانی با برنامه‌های قبلی را تغییر در بخش اول برنامه دانسته و می‌افزاید: در هر سری از این مجموعه تعدادی از آوازهای استادان موسیقی برای قسمت اول برنامه انتخاب می‌شوند که این تنها تغییر سری جدید با برنامه‌های قبلی خواهد بود. به‌طور مثال ابتدا آوازهای آقای شجریان روی تصاویر پخش می‌شد.اما در سری دوم آوازهای زنده یادان غلامحسین بنان، محمود محمودی خوانساری و حسین قوامی نیز استفاده شد.در مجموعه سوم نیز قرار است آوازهای ناصر مسعودی و عبدالوهاب شهیدی نیز اضافه شود.
یکی از ویژگی‌های برنامه آوای ایرانی ارائه مشخصات هر آهنگ به شکل زیرنویس است. تنها در آوای ایرانی و چند برنامه دیگر مانند چلیپا و پرنیان که از شبکه 4 سیما پخش می‌شوند، نام قطعه، خواننده، نام دستگاه و نوع ساز در زیر نویس می‌آید تا هم توجه مخاطب حرفه‌ای موسیقی را به خود جلب کند و هم اطلاعاتی را در اختیار مخاطب عام آن قرار دهد.
جعفری در این باره می‌گوید: از آنجا که نمی‌توانیم حق صاحب اثر را از نظر مادی ادا کنیم، اطلاعات مربوط به اثر را به شکل کامل در زیرنویس می‌آوریم تا حداقل حق معنوی صاحبان اثر ادا شود. این کار بسیار دشوار است.چون ما می‌خواهیم برنامه کاملا ایرانی باشد. به همین دلیل برای نوشتن زیر نویس هم از حروف تایپی استفاده نکردیم بلکه با وجود دشواری‌های استفاده از خطوط نستعلیق، آنها را در زیرنویس آوردیم.
این تهیه‌کننده درباره تحقیق در برنامه آوای ایرانی معتقد است: یک گروه تحقیق درباره کسانی که قرار است از آنها در برنامه یاد شود، منابع لازم را گردآوری می‌کنند. این منابع شامل صدا، فیلم، عکس و آثار استادان موسیقی است که در برنامه پخش می‌شوند.
در واقع می‌توان گفت آوای ایرانی تنها مجموعه‌ای است که به‌طور جدی به موسیقی می‌پردازد و دلیل استقبال از این مجموعه نیز همین است.حتی عده‌ای درخواست کرده‌اند که این برنامه‌ها به شکل سی دی در اختیار مردم قرار گیرد تا آرشیو‌های موسیقی شان کامل شود.چون متأسفانه تاکنون برنامه‌ای شبیه به آن ساخته نشده و شاید به همین دلیل است که اگر اشتباهی از ما سربزند نادیده گرفته نمی‌شود.
جعفری درباره مخاطبان این برنامه معتقد است:از سراسر ایران نامه‌هایی درباره برنامه آوای ایرانی داشته‌ایم و بسیاری از هموطنان اطلاعات، صفحه‌ها و هرآنچه که درباره موسیقی داشته‌اند را در اختیارمان قرار داده‌اند. حتی برخی اقوام، «موسیقیدانانی» را می‌شناسند و برای تکمیل اطلاعات، آدرسشان را به ما می‌دهند. در مجموع می‌توان گفت که مخاطبان ما از جنوبی‌ترین تا شمالی‌ترین نقطه کشور گسترده‌اند.
تاکنون 104 برنامه درباره موسیقی ایران و موسیقیدانان عصر قاجار ساخته شده که آخرین نفر آنها داود پیرنیا بنیانگذار برنامه گلها بوده و از این پس شرح حال موسیقیدانان معاصر ساخته می‌شود.
